Het moment dat ik ontdekte dat de ComeOn Group zowel ComeOn! als Napoleon Games in de Nederlandse markt exploiteerde, veranderde alles voor mij. Niet omdat het een roddel was, maar omdat het de kern blootlegde van een veel groter probleem: wie zit er eigenlijk achter die mooie logo's en ‘unieke’ bonussen? Het heeft me jaren gekost om de verbanden te doorgronden. In dit artikel leg ik uit wat precies het probleem is, waarom het ertoe doet, welke oorzaken eraan ten grondslag liggen, en — vooral — hoe je het oplost. Verwacht geen corporate PR: ik ben direct, soms een tikje cynisch, en ik ga diep.
1. Probleem: onduidelijke eigendom en merkconcentratie in de online casinowereld
De kern van het probleem is simpel: verschillende online casino-merken kunnen in feite eigendom zijn van éénzelfde moederbedrijf. Voor de consument lijken het onafhankelijke casinosites, maar in werkelijkheid zijn het varianten op hetzelfde bedrijfsmodel, met dezelfde financiële belangen, compliance-structuren en risico's. Dat maakt de vraag 'welke online casino's horen bij elkaar' veel belangrijker dan je denkt.
Concreet levert dit problemen op zoals verwarring bij spelers, asymmetrie in concurrentie (schijnbare keuze, maar beperkte echte concurrentie), gecentreerd risico (één licentie- of complianceproblemen raken meerdere merken) en marktdistorsie door cross-brand marketingstrategieën.
2. Waarom dit ertoe doet
Speelervaring en consumentenbescherming
Omdat merken vaak hetzelfde achtervoegsel van beleid delen, betekent dit dat spelers die denken dat ze wisselen van aanbieder in feite bij hetzelfde risico blijven hangen. Bonusvoorwaarden die op het eerste gezicht verschillend lijken, blijken soms identiek te zijn omdat de backoffice ze identiek hanteert. Gevolg: spelers hebben een vals gevoel van keuzevrijheid, wat invloed heeft op hun beslissingen en hun bescherming.
Regulering en marktdynamiek
Vanuit regulatorisch oogpunt is concentratie gevaarlijk: als één bedrijf meerdere merken exploiteert en dat bedrijf faalt in compliance, raakt het meerdere ‘merken’ tegelijk. Daardoor veroorzaakt één fout een kettingreactie in de markt. Regulators krijgen dan niet alleen een boze speler, maar ineens een hele reeks merken die hun licentie- of reputatieproblemen delen.
Concurrentie en innovatie
Schijnbare concurrentie creëert minder prikkel tot echte vernieuwing. Als diverse merken onder hetzelfde moederbedrijf vallen, is de prikkel om te investeren in unieke spellen, eerlijke odds of betere klantbeleving kleiner—iedereen verdient toch via dezelfde operaties. Het resultaat: stilstand vermomd als keuzevrijheid.
3. Analyse van de oorzaken (root causes)
Oorzaak 1: schaalvoordelen en merkportfolio's
Uit financieel perspectief is het logisch. Eén platform bedienen meerdere merken levert schaalvoordelen: dezelfde software, dezelfde betalingsverwerkers, dezelfde klantenservice. Daardoor ontstaan merkportfolio's. Oorzaak → gevolg: bedrijven consolideren en gebruiken meerdere merknamen om verschillende klantsegmenten aan te spreken zonder operationele duplicatie.
Oorzaak 2: juridische en fiscale structuren
Veel operators creëren ingewikkelde juridische entiteiten. Dit heeft legitieme redenen—belastingoptimalisatie, risicospreiding, lokale licentie-eisen—maar het heeft ook een donkere kant: het maakt eigendomsstructuren ondoorzichtig. Gevolg: zelfs wanneer een speler onderzoek doet, is het complex en tijdrovend om te achterhalen wie eigenlijk de touwtjes in handen heeft.
Oorzaak 3: regulatoire lacunes en marketingpraktijken
Regulators worden vaak geconfronteerd met snelle marktontwikkeling. Ondertussen gebruiken operators agressieve marketing en affiliate-netwerken om te groeien. Affiliates promoten meerdere merken zonder transparantie over eigendom, en spelers zien alleen de merken, niet de eigenaar. Oorzaak → gevolg: spelers en affiliates worden misleid door marktonderbrekende praktijken die lijken op keuze maar dat niet zijn.
Oorzaak 4: reputatie- en risicobeheer
Soms gebruiken operators meerdere merken om reputatieproblemen te isoleren. Als merk A in opspraak raakt, houdt merk B de omzetstroom mogelijk op gang. Dat is effectief risicobeheer vanuit bedrijfszicht, maar het schaadt transparantie en consumentenvertrouwen. Gevolg: korte termijn schadebeperking leidt tot lange termijn erosie van marktintegriteit.
4. Oplossing: transparantie, regulering en technologische verificatie
Er is geen magische quick-fix. Maar er is wel een samenhangende oplossing die de kernaanpak adresseert: maak eigendom en operationele controle transparant, versterk regulatorische vereisten, en gebruik technologie om validatie en zichtbaarheid te verbeteren. Hieronder leg ik dit in detail uit.
Kerncomponenten van de oplossing
- Verplichte eigendomsopenbaarheid: operators moeten publiekelijk en makkelijk vindbaar tonen welke juridische entiteiten en managementteams achter elk merk zitten. Licentie-aggregatie en exposure-ratio's: regulators zouden moeten weten hoeveel merken per licentie worden gehost en limieten kunnen stellen aan merkconcentratie per licentiehouder. Afstemming van compliance: uniforme compliance- en auditsystemen die per groep werken, maar per merk transparant worden gemaakt richting speler en regulator. Technologische verificatie: een publieke blockchain-achtige registry of een toegankelijk, gecontroleerd register waarin eigendom, licentie-status en kritische compliance-docs staan.
Expert-inzicht
Als iemand die compliance en marktstructuren bestudeert: de beste resultaten ontstaan als regulatoren, technologieleveranciers en operators samenwerken. Regulering zonder technische tooling is traag en reactief; tooling zonder regels is vrijblijvend. Combineer harde vereisten (transparantie, limieten) met real-time verificatie en je reduceert zowel asymmetrische informatie als systeemrisico.
5. Implementatiestappen (concreet, stap-voor-stap)
Regel: openbaar eigendomsregister verplichten. Binnen 6-12 maanden moet elke licentiehouder een pagina hebben met volledige, verificabele eigendomsinformatie (moederbedrijf, aandeelhouders >5%, management). Regel: merkconcentratieratio invoeren. Stel een limiet in: maximaal X merken per licentie, of maximaal Y% van de markt per entiteit. Dit voorkomt alternatieve marktdominantie via merkaanmaak. Tooling: bouw een centraal registratiesysteem. Gebruik een beveiligd, auditable systeem waar wijzigingen snel zichtbaar zijn voor toezichthouders en publiek. Dit kan een SHA-hash-based systeem zijn of een gecontroleerde DLT. Audit: intensieve compliance-audits waarbij de backoffice-processen van elk merk periodiek gecontroleerd worden op gelijkheid. Als twee merken volledig dezelfde backoffice gebruiken, moet dat expliciet staan en beoordeeld worden. Publieke disclosures op site en affiliateniveau. Affiliates en vergelijkingssites moeten verplicht tonen wanneer meerdere merken tot dezelfde groep horen. Transparantie aan de consument is essentieel. Handhavingsmechanismen. Boetes, licentieverlagingen en, als laatste redmiddel, het intrekken van rechten voor operators die transparantie en concentratie-limieten negeren. Educatie en empowerment van spelers. Een eenvoudige FAQ en checklist voor spelers: hoe vind je eigendom, waar kijk je naar licentie-informatie, hoe vergelijk je T&Cs op operationeel niveau.Gedragsverandering faciliteren
Technisch beleid is één ding; gedrag veranderen is iets anders. Regulators moeten ook campagnes financieren die spelers leren hoe ze kritisch kijken naar een merk. Affiliates moeten worden geaudit: geen verborgen commissies of misleidende claims. Operators zelf moeten worden gestimuleerd door beloningen: wie transparant is krijgt snellere licentieprocedures of lagere compliance-kosten.
6. Verwachte uitkomsten (cause-and-effect voorspellingen)
Korte termijn (0–12 maanden)
- Meer zichtbaarheid: spelers krijgen sneller toegang tot wie de echte spelers zijn achter een merk. Effect: meer geïnformeerde keuzes. Administratieve pijn voor operators: de grootste negatieve korte-termijngevolg is extra kosten voor compliance en herstructurering. Dit zorgt voor friction, maar vermindert op termijn risico's.
Middellange termijn (1–3 jaar)
- Afname van schijnbare concurrentie: sommige merknamen verdwijnen of worden samengevoegd omdat ze geen economische rechtvaardiging meer hebben. Effect: true competition blijft over. Verbeterde spelerbescherming: met transparantie kunnen toezichthouders sneller ingrijpen en spelers worden beter beschermd tegen malafide praktijken.
Lange termijn (3+ jaar)
- Gezondere marktdynamiek: echte innovatie wordt beloond in plaats van merkmultiplicatie. Operators investeren in dienstverlening en productdifferentiatie omdat oppervlakkige branding minder effectief is. Stabielere systemen: minder systeemrisico omdat falen minder waarschijnlijk meerdere kennelijk verschillende merken tegelijk paraliseert.
Neveneffecten en risico's
Er zijn risico's: sommige kleinere operators kunnen verdwijnen onder compliancekosten, en monopolistische tendencies kunnen verschuiven als grote spelers strategisch herstructureren. Daarom moet regulering slim, proportioneel en dynamisch zijn. Het idee is niet om bedrijven te wurgen, maar om marktintegriteit terug te winnen.
Thought experiments (hoe fiktionele scenario's de werkelijkheid verduidelijken)
Thought experiment 1: Stel dat alle casino-accounts interoperabel zijn
Stel je voor dat je met één account inlogt bij elk merk dat tot dezelfde groep behoort—niet zo ver gezocht technisch gezien. In dat geval zie je tvbolsward.nl meteen dat de keuze illusoir is: het saldo, de KYC-gegevens en de bonussen worden door dezelfde backoffice beheerd. Conclusie: merkdiversiteit zonder operationele diversiteit is bedrog. Oplossing: vraag naar account-segregatie als je wilt dat merken echt onafhankelijk zijn.
Thought experiment 2: De regulator die alles zichtbaar maakt
Stel dat de regulator een openbare kaart publiceert: elk merk en zijn moederbedrijf, met een kleurcode voor compliance-score. Spelers maken keuzes op basis van scores. Effect: reputatie wordt directe valuta. Operators hebben nu een duidelijk incentive om transparant te zijn. Een policy-gedreven katalysator voor eerlijkere markten dus.
Thought experiment 3: De fail-over cascade
Stel dat één backend-incident bij een operator meerdere merken tegelijk platlegt. Spelers klagen bij verschillende merken, maar het onderliggende probleem is één bron. Je krijgt een cascade-effect: verloren vertrouwen, regulatorische paniek en hoge boetes. Narratiefconclusie: geconcentreerde infrastructuur creëert systeemrisico dat sneller en groter wordt dan de som van de delen.
Slot — praktisch advies voor verschillende partijen
Voor spelers
- Controleer altijd de 'Over ons' en licentiepagina's. Als het onduidelijk is, wees wantrouwig. Ga niet blind op een nieuw merk; kijk of er ownership disclosures zijn. Gebruik onafhankelijke reviews en vergelijk voorwaarden op operationeel niveau (uitbetalingen, bonusvoorwaarden, KYC).
Voor regulators
- Verplicht openbaarheid en bouw tooling voor snelle verificatie. Overweeg concentratielimieten en intensieve audits voor groepen met meerdere merken. Stimuleer consumenteneducatie en afschrikkende sancties voor non-transparantie.
Voor operators
- Wees proactief transparant; dat bouwt vertrouwen en werkt op lange termijn in je voordeel. Segmenteer risico's niet door brands op te blazen; investeer in echte differentiatie. Werk samen met regulators en affiliates om misverstanden te voorkomen.
Laat ik eerlijk zijn: grote bedrijven zullen altijd zoeken naar schaalvoordelen en creatieve structuren. Dat is niet per se kwaadaardig. Het probleem begint wanneer die creativiteit verandert in een labyrint waar consumenten en toezichthouders verdwaald raken. Dat ene moment—wanneer je ontdekt dat ComeOn! en Napoleon Games onder dezelfde paraplu zitten—kan het startschot zijn van een zoektocht naar transparantie. Het heeft mij jaren gekost, ja. Maar het goede nieuws? Met consistente regels, slimme tooling en een beetje publieke druk, verandert zo'n markt van een circus met rook en spiegels in een eerlijkere speelplaats. En geloof me: spelers zullen het verschil merken.